We schrijven zondag 29 november 2015, het weer was niet om over naar huis te schrijven (en waarom zou je dat ook doen, er is toch niemand thuis) en dus hadden we wat vage kennissen bij elkaar geroepen om eens fijn een paar potjes te gaan judoën.
Deze keer waren we afgereisd naar het altijd rustieke Broek op Langedijk, alwaar de derde ronde van de West Friese Jeugd Judo Competitie (kortweg: WFJJC) afgewerkt diende te worden.
Waar je normaal gesproken drie ronden per ronde judood, stonden er deze keer vier ronden op het programma.
Dit houdt dus in dat de gasten van Dun Hong (momenteel de houder van de 2e plaats in de tussenstand) tegen alle tegenstanders uit de poule mochten aantreden……….. waaronder dus ook tegen de huidige koploper en gastclub van vandaag: Yamaguchi.
Bij een goed resultaat zou het dus zo maar kunnen zijn dat Dun Hong vandaag gelijk kan komen of misschien wel eens de eerste plek op kan gaan eisen, afhankelijk natuurlijk van de overige uitslagen van de huidige koploper.
Maar goed, er moesten dus vier ronden afgewerkt worden en dus had coach Igor samen met P.A. Chantal een grote groep talenten uitgenodigd om Dun Hong te vertegenwoordigen.
En deze groep bestond uit: Sven (-27kg), Nafissa (-27 en -30kg), Ruben (-30kg), Sterre (-34kg), Jamie (-38kg), Raphael (-42kg), Tim (-46kg), Nick (-50 en -55kg), Owen (-50 en -55kg) en Quinn (-60kg).
Nadat we bij Yamaguchi waren aangekomen en de judoka’s hun gevechtskleding aangetrokken hadden, zou er normaal gesproken begonnen worden aan de warming-up.
Maar deze keer werd coach Igor keihard teruggefloten door de aanwezige ouders.
Wat wil namelijk het geval?
Onze coach was een aantal dagen daarvoor jarig geweest en vanaf deze dag mag hij zich officieel volwassen noemen.
Deze heugelijke gebeurtenis wilden ZIJN judoka’s niet onopgemerkt voorbij laten gaan en er werd een duidelijk hoorbaar “lang zal hij leven” ingezet en zij kregen hierbij ook nog eens bijval van de ouders en het overige publiek. (zie foto’s)
Zichtbaar aangedaan (ik heb toch echt flink wat tranen waargenomen……….bij ondergetekende in ieder geval wel) nam hij nog wat cadeautjes in ontvangst en toen kon er eindelijk begonnen worden aan de warming-up.
Om het verslag niet al te lang te maken (ook al is hier zeker vraag naar), zullen we gelijk maar door gaan naar de eerste ronde van deze derde ronde.
In deze ronde mocht Dun Hong meteen aantreden tegen de dus huidige koploper Yamaguchi.
Nafissa mocht als eerste aantreden en dit deed zij weer beestachtig goed.
Haar tegenstander was behoorlijk sterk en nam Nafissa al snel in een houdgreep, maar ook Nafissa heeft de nodige power in huis en binnen een aantal seconden wist zij de rollen om te draaien en nam zij de houdgreep over en deze hield zij zeker 10 seconden vast.
Helaas draaide haar tegenstander toch uit de houdgreep en dus ging de partij gewoon verder.
Maar wat zijn nou de regels bij zo’n houdgreep?
Één daarvan is dat als je je tegenstander 10 seconden vast hebt, dan scoor je een Yuko.
Helaas verzuimde de dienstdoende scheidsrechter Nafissa deze Yuko toe te kennen en dit kon nog wel eens verstrekkende gevolgen hebben. De partij werd vervolgens uit gejudood, waarbij beide judoka’s geen punten wisten te scoren en dus moest de scheidsrechter een winnaar aanwijzen. Iedereen was er heilig van overtuigd dat dit Nafissa moest worden, maar hij besloot anders. Op aanwijzing van de scheidsrechter ging de winst naar haar tegenstander en dit was toch wel zwaar onterecht, maar goed………zoiets kan natuurlijk altijd gebeuren.
Vervolgens was het tijd voor de eerste debutant van vandaag: Ruben.
Nadat hij tijdens de warming-up wat tips mee had gekregen van Tim, ging hij vol goede moed van start.
Hij stond als een huis tegen een toch wel sterke tegenstander en hij liet zich niet zomaar naar de grond werken. Toch zag je dat hij wel een beetje onder de indruk was van al het “nieuwe”, waardoor zijn concentratie waarschijnlijk wat verslapte.
Door middel van een mooie worp, kreeg hij uiteindelijk een Ippon tegen en dus verloor hij zijn partij……………..maar hij deed het super goed.
En toen was het de beurt aan Sterre.
Ook Sterre had niet de minste judoka tegenover zich, maar ook Sterre hield zich prima staande. Ze was zeker niet de mindere van de twee, maar toch liep zij tot 2 keer toe tegen een Waza-ari aan en dus verloor zij haar partij.
Maar mijn vooruitziende blik zegt mij dat Sterre in de zeer nabije toekomst wel een partij zal gaan winnen.
De volgende partij was de partij van Jamie. 1 seconde, 2 seconde, 3 seconde, 4 seconde…………..u kunt het al raden, met een prachtige worp wist hij zijn tegenstander tegen de mat te smijten.
Leuk voor Jamie natuurlijk dat hij zo snel wint, maar voor ondergetekende is het een stuk minder prettig, want je kan er zo weinig over vertellen.
Dus ik heb meteen maar even een verzoekje bij hem ingediend of hij bij zijn volgende partij even wat meer tijd wil nemen alvorens hij zijn tegenstander de vernieling in helpt.
Vervolgens mocht Raphael zijn kunsten gaan vertonen.
In zijn partij ging het in het begin gelijk op en blijkbaar was Raphael hier niet helemaal tevreden over en dus deed hij er een tandje bij.
Hij wist zijn tegenstander naar de grond te krijgen (Yuko) en om het geheel af te maken eindigde hij met een rotsvaste houdgreep en zo was daar de winst voor Raffie.
Nu mocht Tim een poging wagen om de tussenstand op gelijke hoogte te brengen.
Maar als je tegenstanders al wat zwaarder en groter zijn en je bent zelf ook niet in helemaal 100% in goeden doen (een beetje ziekjes), dan kon het nog wel eens moeilijk worden. Maar Tim laat zich niet zomaar werpen en dus deed hij zijn uiterste best.
Helaas scoorde zijn tegenstander een Yuko en deze werd gevolgd door een houdgreep, waar Tim niet meer uit wist te komen.
Ook Nick staat in deze competitie vaak voor een moeilijke opgave, omdat zijn tegenstanders vaak wat ervarener zijn en eigenlijk ook altijd een hogere band hebben.
Maar dit houdt Nick niet tegen toch de mat op te stappen en zeer zelfverzekerd zijn tegenstander in de ogen te kijken.
Dit was deze keer niet nodig, want deze keer was er geen tegenstander voor hem en zo wist Nick toch op zeer knappe wijze een punt voor het team te pakken.
Hierna mocht Owen het proberen in zijn partij tegen een voor hem bekende tegenstander waar hij normaal gesproken van wint.
Er was alleen 1 probleem en dat was zijn teen (dat rijmt). Owen was geblesseerd aan een teen en daar had hij behoorlijk last van, zelfs zo erg dat judoën eigenlijk niet verstandig was.
Maar stoer als Owen is, probeerde hij het toch.
De hinder van zijn teen bleek toch te erg, waardoor hij zijn niveau deze keer niet kon halen.
Halverwege zijn partij liep hij tegen een Waza-ari en een houdgreep aan en zo verloor hij zijn partij.
Tenslotte mocht Quinn als laatste in deze ronde aantreden.
Al snel werd duidelijk dat er maar 1 als winnaar van de mat zou stappen in deze partij en dat was Quinn.
Hij was heer en meester en wist zijn tegenstander dan ook rap tegen de grond te smijten en met een Ippon was daar de winst voor hem.
De eerste ronde zat er dus op en dit resulteerde in een 10-8 overwinning voor Yamaguchi.
Als je dan achteraf terugdenkt aan de partij van Nafissa, dan is dit wel een heel zuur resultaat.
Nu loopt Yamaguchi uit in de stand om de eerste plaats.
Yamaguchi 10 matchpunten en 41 judopunten
Dun Hong 8 matchpunten en 40 judopunten
In de tweede ronde mocht Dun Hong het opnemen tegen Hajime
Als eerste was het deze keer niet Nafissa die in de klasse -27kg, maar was het Sven die zijn debuut voor Dun Hong in de competitie mocht maken.
Als supporter was hij er de eerste 2 rondes al bij geweest, maar deze keer mocht hij zelf de mat op en dit deed hij dan ook naar behoren.
Zijn tegenstander was wel ietsjes sterker en Sven kreeg al snel een Waza-ari tegen en belande ook nog eens in een houdgreep, maar Sven toonde karakter en wist zich knap los te maken uit de houdgreep.
Hierna beet hij zich vast in de wedstrijd en deed zijn uiterste best om de achterstand om te buigen naar een voorsprong, maar helaas liep hij tegen een Ippon aan en verloor hij dus zijn partij.
Vervolgens was het weer de beurt aan Ruben.
Met zijn ervaring (opgedaan in zijn eerste wedstrijd) moest hij deze partij toch wel gaan winnen…….. dachten wij.
Hij ging weer goed en fel van start, maar ook hij liep tegen een Waza-ari aan en belande in een houdgreep.
Deze houdgreep bleek goed vast te zitten en Ruben wist er niet meer uit te komen.
Helaas verlies dus, maar wederom is daar mijn vooruitziende blik die zegt dat in de zeer nabije toekomst Ruben wel eens een partij kon gaan winnen.
En toen was daar onze blonde stoot Sterre weer, zij mocht in haar 2e partij een poging wagen om de opgelopen achterstand te verkleinen.
Zoals altijd ging ze weer super fel van start en je zag de angst in de ogen van haar tegenstander steeds groter worden.
Sterre was overduidelijk de betere, maar dit leidde niet tot een score in haar voordeel.
Haar tegenstander had helemaal niks in te brengen tegen haar en wist dan ook niet in de buurt van een score te komen……………..De scheidsrechter mocht dus beslissen wie de winnaar zou worden en dat kon er maar eentje zijn.
Sterre boekte een meer dan verdiende overwinning en was daar dan ook heel blij mee.
En toen was het weer tijd voor “vluggertje” Jamie.
1 seconde, 2 seconde, 3 seconde………….he, het duurt deze keer wat langer als normaal, maar dat wil niet zeggen dat hij gelijkwaardig was aan zijn tegenstander. Overduidelijk was Jamie de betere en met een prachtige worp (ik weet echt de naam van dat kreng niet), wist hij een Waza-ari te scoren.
Maar Jamie zou Jamie niet zijn als hij zijn partij toch in stijl zou afsluiten.
Wederom met een prachtige worp smeet hij zijn tegenstander weer dwars door de mat heen en deze keer leverde dit hem een Ippon op en zo stond de tussenstand weer gelijk.
De volgende partij van Raphael leek heel erg op zijn eerste partij.
Hij nam met een Yuko een kleine voorsprong, maar verder ging het redelijk gelijk op.
Maar Raphael had vandaag blijkbaar geen zin om een partij helemaal uit te judoen en dus besloot hij om met een volle Nippon te wedstrijd tot een goed einde te brengen en zo stond Dun Hong dus weer op voorsprong.
In de klasse -46kg mocht Tim het vervolgens opnemen tegen een oude bekende van hem.
Een week eerder verloor Tim nog van deze gast, maar zoals we allemaal weten bieden resultaten uit het verleden geen garantie voor de toekomst (mooi gezegd he?) en dus ging Tim volle goede moed de mat weer op.
Zijn tegenstander had blijkbaar wel een beetje problemen gehad bij het wassen van zijn pak, want dit was blijkbaar een zomerse uitvoering van een judopak.
Zijn broekspijpen waren zo kort, het leek wel een bermuda en ook de mouwen konden nog maar net de ellebogen bedekken. Maar goed, de partij werd toch begonnen en al snel liep Tim tegen een Yuko aan.
Maar blijkbaar had Tim ondertussen gezien waar de zwakke plek van deze tegenstander lag en ging daar vol mee aan de slag.
Nadat hij eerst zijn tegenstander van zijn zomerse outfit had ontdaan, sloeg hij iets later toe en scoorde hij met een beenworp een Waza-ari.
In het restant van de wedstrijd was Tim de betere en wist hij de partij gemakkelijk uit te judoën.
Vervolgens was het de beurt weer aan onze “Manke Nelis” Owen.
De pijn in zijn teen was ondertussen niet minder geworden, sterker nog het werd alleen maar erger.
Owen probeerde het echt met alles wat hij nog in zich had, maar de pijn werd hem gewoon te veel en met een minimaal score tegen (Yuko) verloor hij de partij.
Nadat Nick zijn eerste partij in de eerste ronde van deze derde ronde had gewonnen, werd nu besloten om het niveau in tegenstand voor hem een beetje op te krikken en dus mocht hij nu in de klasse -55kg uitkomen.
Hij deed echt zijn uiterste best, maar een tegenstander met een bruine band is toch wel iets te veel van het goede.
De eerlijkheid gebied mij om te zeggen dat zijn tegenstander zich heel netjes een beetje inhield, maar met een mooie heupworp werd Nick toch (heel rustig) naar de grond gewerkt en dit leverde zijn tegenstander een Ippon op.
En dus mocht Quinn wederom proberen om de winst voor Dun Hong op het scorebord te krijgen.
Dit ging vrij gemakkelijk, heel erg gemakkelijk zelfs…………hij had namelijk geen tegenstander en dus was daar de winst voor Dun Hong.
Hajime 8 matchpunten en 37 judopunten
Dun Hong 10 matchpunten en 38 judopunten
In de derde ronde mocht Dun Hong het opnemen tegen Hikiwake.
Als eerste mocht Sven de mat betreden en Sven was vast beraden om deze partij te winnen. Hij ging zeer voortvarend van start met het betere sleur- en trekwerk en hij was dan ook duidelijk beter dan zijn tegenstander. Al snel wist hij een Yuko te scoren met een houdgreep daar achter aan.
Deze houdgreep wist hij –met een heel gemeen glimlachje op zijn gezicht- vast te houden en zo was daar de eerste winst voor Sven in de WFJJC.
En dan is dit het moment dat ik toch even iets kwijt moet. Ondergetekende is -door een niet nader te noemen persoon- gevraagd om te vermelden dat zijn zoon Sven (we noemen dus geen namen van de persoon die het vroeg) al in zijn tweede partij de winst te pakken; dit in tegenstelling tot de dochter (Sterre) van deze zelfde persoon, die iets langer nodig had om haar eerste partij te winnen. Nou vind ik dit persoonlijk een beetje gemeen ten opzichte van zijn dochter Sterre en dus heb ik besloten om niet(?) aan het verzoek van deze niet bij naam te noemen iets wat kalende persoon te voldoen.
Nadat Sven het volkslied voor hemzelf had gezongen en zijn ere-rondje door de dojo had gelopen, mocht Nafissa haar judokunsten weer vertonen in de klasse -30kg.
Nafissa was weer als vanouds aan het judoën en dat betekende dat haar tegenstander alle hoeken van de mat kreeg te zien.
Al snel scoorde zij met een beenworp een Waza-ari en deze liet zij volgen door een houdgreep.
Om er zeker van te zijn dat deze keer de scheidsrechter / jury geen fout zou maken wat de tijdsduur van de houdgreep betrof, hield ze deze houdgreep gewoon de resterende tijd vast en zo was daar de winst voor Nafissa.
Jamie was vervolgens in zijn partij er op gebrand om er weer een vluggertje van te maken en dit leverde hem al gauw een Yuko op.
Maar vervolgens gebeurde toch het onverwachte, de partij duurde maar en duurde maar.
Niet omdat Jamie moeite had met zijn tegenstander, maar omdat zijn tegenstander geblesseerd was geraakt bij de Yuko van Jamie.
Na een korte oponthoud ging de partij verder en wist Jamie zijn tegenstander weer naar de grond te werken. Dit keer zonder een punt te scoren, maar door het betere keer- en kantelwerk kreeg hij hem wel in een houdgreep en deze liet Jamie niet meer los.
Vervolgens mocht Raphael de mat weer betreden en hij trof een tegenstander die het wel heel bont maakte. Waar Tim al eerder tegen een zomers geklede judoka mocht aantreden, mocht Raphael tegen een gast die blijkbaar een hittegolf verwachtte.
Broekspijpen van een korte broek zijn doorgaans langer en de mouwen van zijn pak leken wel op die van een T-shirt. Dus zoals het een goede coach beaamt, wees Igor de scheidsrechter op de tekortkoming (wat een leuke woordspeling) van het judopak van de tegenstander, maar zijn protest werd weggewuifd met de woorden “we zijn hier toch niet met een WK bezig”. Dat had de scheids goed opgemerkt, want we waren hier nou eenmaal op de WFJJC en dus werd er toch begonnen aan de partij.
Raphael was er blijkbaar meteen een beetje klaar mee en met een Ippon wist hij de partij naar zich toe te trekken ………………….. geen woorden, maar daden dus voor Raffie.
In de volgende partij van Tim ging het lange tijd gelijk op.
Eerst was er een Yuko voor zijn tegenstander, vervolgens scoorde Tim een shido (da’s toch ook een soort van punt), gevolgd door een Yuko. In punten stonden ze dus gelijk, alleen had Tim die shido achter zijn naam staan en dus moest hij wat meer risico nemen.
Hij probeerde echt van alles, maar liep in zijn haast om alsnog te winnen tegen een Waza-ari aan en kwam in een houdgreep terecht. Hij wist niet meer uit de houdgreep te komen en dus verloor hij zijn partij.
In de -50kg mocht Nick vervolgens weer aan de bak.
Onder luid gejuich van de massaal meegereisde fans betrad hij gracieus als altijd de mat en deed hij wederom zijn uiterste best.
Helaas was zijn tegenstander wederom weer van een veel hoger niveau en verloor Nick zijn partij doordat hij in een houdgreep kwam te liggen.
Maar ondanks dat zijn tegenstanders vaak van een te hoog niveau zijn, staat Nick er wel telkens weer zonder te klagen en dat mag toch ook wel eens gezegd worden over deze topper.
In de -55kg mocht Owen het weer proberen, maar Owen stond niet op de mat, waar was Owen toch?
Nou hebben we niet gelijk een Amber-alert de wereld in gezonden, want wij wisten al dat Owen niet meer zou gaan judoën vandaag.
Hij had te veel last van zijn blessure en ondanks dat hij het toch geprobeerd heeft vandaag, werd toch besloten hem niet meer in te zetten vandaag.
En wederom was het Quinn die mocht proberen om de winst toch naar Dun Hong te halen. Zelfverzekerd als hij was, betrad hij de mat en liet meteen blijken dat hij veel beter was dan zijn tegenstander. Een Yuko-tje hier, een Waza-ari-tje daar en een houdgreepje om het geheel af te maken; dat waren de ingrediënten in de partij van Quinn die de uiteindelijke winst naar Dun Hong haalde.
Hikiwake 8 matchpunten en 35 judopunte
Dun Hong 10 matchpunten en 45 judopunten
In de vierde en laatste ronde van vandaag mocht Dun Hong het opnemen tegen Judo Ryu Kensui.
Omdat Sven nog steeds bezig was met de nodige verplichtsplegingen na zijn winst in de tweede ronde (handtekeningen, foto’s, enz.), mocht deze keer Nafissa in de -27kg uitkomen.
Het wordt ondertussen een beetje saai om te zeggen dat Nafissa wederom op de voor haar welbekende manier stond te judoen, dus dat ga ik hierbij niet doen.
Ze was gewoon wederom de betere en al snel wist zij haar tegenstander naar de grond te werken en ook nog eens in een houdgreep te krijgen.
Ook deze keer hield ze de houdgreep de volle tijd vast en dus was daar een gemakkelijke winst voor Nafissa.
Nu was het de beurt aan Ruben om zijn werkelijke IK te laten zien, nu moest hij gaan knallen en nu moest het gaan gebeuren.
Flink opgepept door coach, teamgenoten en fans ging Ruben flitsend van start.
Hij scoorde het ene punt na het andere.
Eerst een Yuko, toen nog een Yuko en om het geheel af te ronden scoorde hij een Waza-ari plus een houdgreep, welke hij niet meer losliet.
En zoals ik al voorspelde, was daar de eerste winst voor Ruben in de WFJJC.
Top gedaan man !!!!!!!!!!!!
Sterre mocht vervolgens ook aantreden voor haar laatste partij van de dag.In deze partij deed Sterre wederom haar uiterste best, maar haar tegenstander bleek gewoon iets te sterk. Door twee keer een Waza-ari te scoren ging de winst naar de tegenstander van Sterre, maar 1 ding is zeker: Dun Hong gaat in de toekomst nog een hoop plezier beleven aan deze dame.
En dan is het weer tijd voor Jamie.
Ook deze keer mocht Jamie wat langer judoën dan normaal.
Deze keer was zijn tegenstander niet geblesseerd, maar had hij een andere tactiek bedacht om Jamie tegen te werken. Want wat moet je doen om niet door Jamie gegooid te worden?Juist, je zorgt er gewoon voor dat Jamie je niet te pakken krijgt.
Hij liep nog net niet de mat af, maar dat scheelde niet veel.
Maar snel als Jamie is, kreeg hij zijn tegenstander toch te pakken en hij wist meteen een Yuko te scoren en snel daarna overtroefde hij deze score door er een Waza-ari aan vast te plakken.
De resterende tijd wist hij gemakkelijk uit te judoën en dus was daar de winst voor Jamie.
Ook Raphael wou nou wel eens een partij volledig uit judoën en dus deed hij het wat rustiger aan.
Nou moet gezegd worden dat zijn tegenstander het ook niet slecht deed, maar helaas voor hem was onze spraakwaterval net een tikkie beter.
Na een Yuko gescoord te hebben, judode Raf de partij netje uit en dus ook hij zorgde voor een winstpunt voor Dun Hong.
Tim had het in zijn partij een stuk moeilijker.
Technisch gezien doet hij niet of nauwelijks onder voor zijn tegenstanders, alleen de kracht ontbreekt hem een beetje.
Dit bleek dus ook in deze partij waar hij 2 keer een Waza-ari tegen kreeg en dus verlies voor Tim. Wel kreeg hij nog een stukje advies van coach Igor mee en dat was dat hij wat krachttraining moet gaan doen. Dus mocht u in de toekomst zich afvragen waar Tim is, dan hangt hij waarschijnlijk ergens aan de gewichten.
Nick mocht vervolgens zijn laatste partij van deze ronde judoën. Het moet ondertussen toch een beetje frustrerend voor hem worden, maar wederom stond hij tegen een grotere gast met een bruine band.
Ook al heeft Nick dan een oranje band (bijna groen), maar hij heeft wel zijn achternaam mee en op basis daarvan ging hij toch met het volste vertrouwen van start.Helaas duurde de partij niet zo heel lang, omdat hij al snel tegen een Ippon aan liep.
In de -55kg hadden we dus geen judoka, aangezien Owen aan de kant zat met zijn pijnlijke teentje (aaaaaaaaaaah, kusje er op ?).
Quinn mocht als laatste van de dag de mat op en hij had zijn partij vooraf al helemaal gevisualiseerd (toegegeven, dit woord heb ik even moeten googelen).
Een mooie worp, een sutemi, een verwurging, zo iets moest het gaan worden. Maar het liep allemaal iets anders. Zijn tegenstander was niet van een dusdanig niveau, dat er een leuke pot van viel te maken. Quinn wist hem naar de grond te werken (Yuko) en vervolgens hem in een houdgreep te krijgen.
En vast is vast moet Quinn gedacht hebben en zo wist hij het winnende punt voor Dun Hong te scoren.
Dun Hong 10 matchpunten en 41 judopunten
Judo Ryu Kensui 8 matchpunten en 40 judopunten
Achteraf gezien is het natuurlijk heel jammer dat de toppers van Dun Hong de eerste ronde tegen Yamaguchi op zo’n vervelende manier hebben verloren, maar het is natuurlijk grandioos dat ze de overige 3 ronden gewoon weer gewonnen hebben.
Mag ik u er nog even er aan herinneren dat dit team zich vorig seizoen pas op de laatste speelronde veilig wist te judoën en nu staan ze gewoon heel knap tweede.
Een podiumplek kan ze bijna niet meer ontgaan, maar ik denk dat ze die tweede plek zeker vast gaan houden.
Tot de volgende keer (21 februari te Alkmaar),
Uw razende reporter.
